Op zoek naar de uitdaging van ultra events
Dit jaar staan er een aantal mooie, uitdagende wedstrijden op de planning bij mij. Eind juni hoop ik mijn eerste ultrarun te lopen – een mooie afstand van 100+ kilometer over de Utrechtse Heuvelrug (UHUT100). Daarna eind augustus een hele triathlon bij de Gelreman en 3 weken later als afsluiting doe ik mee aan de Europese kampioenschappen hele triathlon in Almere. Een hele triathlon heb ik inmiddels een paar keer gedaan, maar twee zo vlak achter elkaar nog nooit. En ik heb ook nog nooit 2 maanden daarvoor zo’n uitdaging gedaan als de UHUT100… En dus vraag ik mijzelf vaak af ‘waarom?’ En krijg ik die vraag ook regelmatig ???? Waarom zoek ik die uitdaging op? En is het wel gezond?
Om met dat laatste te beginnen – de wedstrijddagen en sich zijn niet zo gezond. Er is nog niet zo heel veel onderzoek gedaan naar de mogelijke negatieve (en positieve) fysieke effecten van deze ultra events, maar de overheersende mening is inderdaad dat de wedstrijden een enorme aanslag op je lichaam zijn. Bloedwaardes met betrekking tot spierschade die gemeten zijn na bijvoorbeeld een Ironman laten waardes zien die gelijk staan aan waardes na een hartaanval. De meeste van deze waardes trekken echter snel weer bij en na een week of 3 ben je weer gezond.
Daar staat tegenover dat je vaak lange tijd toe traint naar zo’n evenement. Je doet geen Ironman of ultrarun na een 6 weekse Start to Ironman cursus. Vaak ben je er het hele jaar mee bezig. En tijdens dat jaar train je niet alleen zeer regelmatig, tijdens dat jaar leef je ook gezond. Want zonder gezond eten en voldoende slaap hou je de trainingen niet vol. Die 364 dagen super gezond leven wegen zwaarder dan die ene dag die dan wat minder goed is voor je lijf![1] Oh ja, en die wedstrijd is misschien niet zo gezond, maar er zijn meer dingen niet gezond. Wat dacht je van te weinig slapen, te veel zitten, te weinig bewegen, alcohol, roken? Just to name a few :)
Ok, er is dus niet echt een gezondheidsreden om geen ultra event te doen. Maar je kunt ook op een andere manier gewoon gezond leven zonder het jezelf zo moeilijk te maken. En toch zijn er zo een paar redenen te noemen waarom ik dus wel aan die extreme uitdagingen mee doe.
Ten eerste – het meedoen aan een ultra event leert je enorm veel over jezelf. Je gaat jezelf tegen komen – tijdens de wedstrijd, maar zeker ook tijdens de trainingen. Niet elke training gaat lekker, niet elke wedstrijd gaat zoals je hem in je hoofd gepland had. Wat doe je dan? Wat doe je met vervelende situaties die je tegen komt? Als het weer regent… als je benen er geen zin in hebben… als je alleen maar wind tegen hebt tijdens je rondje fietsen… Wat doe je als je weerstand voelt in je hoofd?
Als je kunt leren omgaan met dat stemmetje in je hoofd, dan heb je daar heel veel aan! Niet alleen tijdens de fysieke uitdaging, maar juist ook in het dagelijks leven. Ga je juist focussen op wat moeilijk en zwaar is? Of kun je ook iets positiefs vinden?
In mijn werk als personal trainer heb ik hier vaak gesprekken over met klanten. Regelmatig geef ik als opdracht mee dat iemand zichzelf een complimentje moet geven. Goed bezig! Dat maakt vaak veel los bij mensen – want ik ben toch niet goed (genoeg)? Of ik vraag ze om drie dingen op te noemen waar ze dankbaar voor zijn, juist als een training net niet lekker gaat of zwaar is. Op die manier kun je negatieve gedachten omzetten naar iets positiefs! En met een beetje geluk kun je dan weer genieten van het feit dat je aan het trainen bent. Dat je een lichaam hebt dat dat aankan. Dat je in een land leeft waar zoveel mogelijkheden zijn om te trainen. Dat je zo meteen thuis onder een warme douche kunt stappen. Dat het leven iets is om dankbaar voor te zijn!
Ten tweede – het meedoen aan een ultra event helpt je om niet op te geven als het een beetje moeilijk wordt. Want moeilijke momenten zullen er zijn. We leven in een maatschappij waar we het ontzettend goed hebben met elkaar en waar we niet zo gewend zijn aan moeilijke situaties. Als we het koud hebben, zetten we de kachel een graadje hoger. Als we honger hebben, trekken we de koelkast open. Als het regent, pakken we de auto. Maar in het leven zijn er ook moeilijkheden die je niet zo makkelijk oplost – moeilijke relaties, ziekte, beperkingen. Als we nooit oefenen met moeilijke situaties, worden de echte moeilijke situaties nog veel moeilijker om mee om te gaan.
Ten derde – het meedoen aan een ultra event is leuk! Het is een fantastisch proces om in te zitten, om elke week een beetje beter te worden, om je grenzen op te zoeken, om je gezond en fit te voelen. En de enorme voldoening als je uiteindelijk over de finish komt… Alsof je de hele wereld aankan! Die euforie kan niemand je af nemen! In 2018 deed ik mijn eerste Ironman. Wat een enorme overwinning was dat. Naderhand kreeg ik het volgende appje van mijn broer (die er samen met zijn vrouw en 2 tieners bij was):
‘Het was een voorrecht om erbij te zijn. Je hebt een karakter getoond die op ons allemaal enorme indruk heeft gemaakt. In dat opzicht heb je een enorm statement gemaakt, want wij zullen ons leven lang meenemen dat grenzen vaak een illusie zijn. Dank je wel daarvoor.’
Grenzen zitten inderdaad vaak in je hoofd. En als je dan ontdekt dat er zoveel meer is, dan ga je op avontuur. Dan ga je leven! En dat is uiteindelijk waarom ik de uitdaging aanga van 100+ kilometer hardlopen en 2 hele triathlons in 3 weken tijd!
[1] Vleck V, Millet GP, Alves FB. (2014) ‘The impact of triathlon training and racing on athletes’ general health’, Sports Medicine 44(12)
Scheer, V and Tiller, N.B. (2022) ‘Potential long-term health problems associated with ultra-endurance running: A narrative review’, Sports medicine, 52 (4)
Triathlete (2023) A physiological look at what the body goes through in an ironman. Available at What Happens to Your Body in An Ironman? – Triathlete (accessed 24th Feb 2024)
